‘లవ్లీ ఎనర్జిటిక్ స్టార్’ ఆది సాయికుమార్ 9 వరస ఫ్లాపులతో సతమతమవుతూ, మరో ఫ్లాపుకి రెండు బుర్రలతో సమాయత్తమయ్యాడు. విశేషమేటంటే సగం సినిమాకే మన బుర్ర ఖాళీ చేశాడు. దర్శకుడుగా మారిన మాటల రచయిత డైమండ్ రత్నబాబు ఆది చేత ఈ అద్భుతం చేయించాడు. ఆదికి ఎందుకీ కష్టం వచ్చిందో ఓ సారి చూదాం…
కథ
అభిరామ్ (ఆది) రెండు మెదళ్ళతో జన్మిస్తాడు. రెండు రకాలుగా ప్రవర్తిస్తాడు. ఏదైనా పెద్ద శబ్దం వినబడినప్పుడు ఒక మెదడు మూసుకు పోయి, రెండో మెదడు తెరచుకుని ఆ మేరకు మారిపోతూంటాడు. అతడి ఒక మెదడులో మొరటు వాడైన అభి వుంటే, రెండో మెదడులో సాత్వికుడైన రామ్ వుంటాడు. ఎప్పుడెలా ఆలోచిస్తాడో, ప్రవర్తిస్తాడో అర్థం గాక తండ్రి ఈశ్వర ప్రసాద్ (రాజేంద్ర ప్రసాద్) ఆందోళన చెందుతూంటాడు. అభి లవ్ అంటే, రామ్ సన్యాసం అంటాడు. అభి హ్యాపీ (మిస్తీ చక్రవర్తి) ని ప్రేమిస్తాడు. ఈమె డాక్టర్ ప్రభుదాస్ (పోసాని) కూతురు. ఇతను కూతుర్ని అభికిచ్చి పెళ్ళిచేసి, ఆపరేషన్ చేసి ఒక మెదడు తీసేయాలనుకుంటాడు. మరో వైపు గగన్ విహారి (అభిమన్యు సింగ్) అనే రాజకీయనాయకుడు అభి మీద కక్ష గడతాడు. ఈ రెండు సమస్యలతో బాటు, తనలో వున్న పరస్పర శత్రువుల్ని అభిరామ్ ఎలా ఎదుర్కొన్నాడనేదే మిగతా కత.
ఎలావుంది కథ
చాలా దయనీయంగా వుంది. బి, సి గ్రేడ్ కథలు కూడా ఇలా వుండవు. ఒక మనిషిలో రెండు మెదళ్లనే లాజిక్ లేని, వైద్యశాస్త్రంలో లేని అల్లాటప్పా అంశంతో కథ చేశారు. పైగా పాత మూస కథ. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఏ కోశానా లేని, కింది తరగతి ప్రేక్షక లోకానికి కూడా దూరంగా వుండిపోయిన అర్ధం పర్థం లేని కథ. ఇంకా ఈ రోజుల్లో ఇలాటి సినిమా తీశారంటే ఆశ్చర్య పోవాల్సిన ఘటన. దీని మేకర్, అతడి ఐదుగురు స్క్రీన్ ప్లే రచయితలూ అతి పురాతన కాలంలో ఇరుక్కుపోయి, పుల్లమ్మ సినిమా సింగారించి జనం మీదికి వదిలారు. ఇంత అట్టర్ ఫ్లాప్ కథ రాయడానికి ఐదుగు స్క్రీన్ ప్లే రచయితలు అవసరమా అన్పించే వైచిత్రి. మాటల రచయిత సినిమా కథ రాయలేడనడానికి ఇంకో మచ్చు తునక.
ఎవరెలా చేశారు
అల్లాటప్పా కథకి ఎవరెలా చేశారో చెప్పుకోవడం దండగ. తనలో 70 ఏళ్లావిడని మోసే పాత్రలో సమంత ముందు అది వెలవెల బోతాడు. తనలో అభి, రామ్ పాత్రల్ని ఏం పోషించాడో ఎక్కడా కంటికి ఆనదు. ఏం చేయబోయినా ఆల్రెడీ వున్న అపరిచితుడో, అమర్ అక్బర్ ఆంథోనీయో అయిపోతాడు. ఇంకా రాబోయే ఇస్మార్ట్ శంకర్ అయిపోతాడు. ఈ సినిమా రాంగ్ ఎంపిక. ప్రమాణాల పరంగా చూసినా గత ఫ్లాపులు ఇంతకంటే క్వాలిటీతో వున్నాయి.
హీరోయిన్ మిస్తీ చక్రవర్తి ఆదిమ కాలపు పాత్ర. ఈమె మదర్ థెరిసాగా చెప్పుకుని సేవ చేస్తూంటే హీరో చూసి ప్రేమలో పడిపోవడం ఇంకా ఎక్కడి అరిగిపోయిన ఫార్ములా! పోసానీ, రాజేంద్రప్రసాద్, అభిమన్యూ సింగ్ లవి పాత్రలు కావు, యాతనలు. బొంగరం కామెడీతో పృథ్వీ ఎంత నవ్వించాలని ప్రయత్నం చేసినా నవ్వకుండా బెల్లం కొట్టిన రాయిలా కూర్చున్నారు కింది తరగతి మాస్ ప్రేక్షకులు కూడా. అదే ‘ఓహ్ బేబీ; ని పగలబడి నవ్వుకుంటూ ఎంజాయ్ చేశారు. ప్రేక్షకులు కాలంతో పాటు వున్నారని గ్రహించాలి డైమండ్ రత్న బాబు. కాస్త బయటి ప్రపంచంలో కొచ్చి మార్కెట్ స్థితి గతులు చూడాలి.
ఇక పాటల తీరుతెన్నులు, కెమెరా వర్క్, ఇతర సాంకేతికాలు బి గ్రేడ్ స్థాయిలో వున్నాయి.
చివరికేమిటి
ఐదుగురు స్క్రీన్ ప్లే రచయితలకి స్క్రీన్ ప్లే గురించి అసలేమీ తెలీదు. ఈ సినిమాని అవకాశంగా తీసుకుని స్క్రీన్ ప్లే నేర్చుకోవాలనుకున్నట్టున్నారు. నేర్చుకోవడానికి కూడా బేసిక్స్ అంటూ ఏమీ తెలియవు. ఇంటర్వెల్ కి కూడా కథేమిటో అర్ధంగాక, పాయింటు ఎస్టాబ్లిష్ చెయ్యలేక వదిలేశారు. రెండుగా వున్న హీరో ఆది గోల్ ఏమిటో, ఎవరితో పోరాటానికి సిద్ధమయ్యాడో చెప్పలేక చేతు లేత్తేశారు. సాంతం అతుకులబొంత సీన్లేసి, ప్రేక్షకుల సహన శక్తి మీద, నరాల మీద సమ్మెట పోట్లు పొడిచారు. పాత అరిగిపోయిన పాత్రలతో, కథేమీటో తెలీని పాత కాలం చెల్లిన సీన్లతో, దారుణమైన టేకింగ్ తో, పసలేని డైలాగులతో, నవ్వించలేని కామెడీలతో ‘బుర్ర కథ’ ని కుర్ర కథగా చేయలేక పోయారు.
ర‌చ‌న, ద‌ర్శ‌క‌త్వం : డైమండ్ రత్నబాబు
తారాగణం : ఆది సాయికుమార్, మిస్తీ చక్రవర్తి, నైరా షా, అభిమ‌న్యుసింగ్ రాజేంద్రప్రసాద్, పోసాని కృష్ణ‌ముర‌ళి,
స్క్రీన్‌ప్లే: ఎస్‌.కిర‌ణ్‌, స‌య్య‌ద్‌, ప్రసాద్ కామినేని, సురేష్ ఆర‌పాటి, దివ్య‌భ‌వాన్
సంగీతం : సాయికార్తీక్‌, ఛాయాగ్రహణం : సి.రాంప్ర‌సాద్‌
బ్యానర్ : దీపాల ఆర్ట్స్‌
నిర్మాత: హెచ్‌.కె.శ్రీకాంత్
విడుదల : జులై 5, 2019
1 / 5
―సికిందర్