16.2.19
రివ్యూ
స్లమ్ డాగ్ కళా విజయం!
‘గల్లీబాయ్’
దర్శకత్వం : జోయా అఖ్తర్
తారాగణం : రణవీర్ సింగ్, ఆలియాభట్, కల్కి కొష్లిన్, సిద్ధాంత్ చతుర్వేది, విజయ్ రాజ్, విజయ్ వర్మ, అమృతా సుభాష్ తదితరులు
రచన : జాయా అఖ్తర్ రీమా కాగ్టీ, మాటలు : విజయ్ మౌర్య, సంగీతం : 21 మంది, ఛాయాగ్రహణం : జే ఓజా
బ్యానర్ : ఎక్సెల్ ఎంటర్ టైన్మెంట్స్, టైగర్ బేబీ ప్రొడక్షన్స్
నిర్మాతలు : రీతేష్ శిధ్వానీ, జాయా అఖ్తర్, ఫర్హాన్ అఖ్తర్
విడుదల : ఫిబ్రవరి 14, 2019
3.5 / 5
***
బిగ్ కమర్షియల్స్ స్టార్ రణవీర్ సింగ్ రూటు మార్చి రియలిస్టిక్ గల్లీబోయ్ గా స్లమ్స్ లో కొచ్చేశాడు. ర్యాప్ కల్చర్ మ్యూజిక్ ని తీసుకుని బయోగ్రఫీ కాని బయోగ్రఫీ చేశాడు. దర్శకురాలు జోయా అఖ్తర్ ఒక బిగ్ స్టార్ ని గల్లీ స్థాయి స్లమ్ డాగ్ గా తయారుచేసి, ఈ మ్యూజికల్ తో ఒక విభిన్న కమర్షియల్ ప్రయోగం చేసింది. జాజ్ మ్యూజిక్ తో ఆస్కార్ విజేత ‘చికాగో’ లాంటి సంగీత రూపకం భారతదేశంలో సాధ్యమయ్యేనా అన్న ప్రశ్నకి జవాబు వెతుక్కుంటున్న పరిస్థితుల్లో జవాబిచ్చేసింది. ఒక మ్యూజికల్ రియలిస్టిక్ సినిమా అవుతుందా? ఎందుకవుతుంది?…ఇది తెలుసుకుందాం…
కథ
మురాద్ (రణవీర్ సింగ్) డిగ్రీ చదువుతూ ముంబాయి ధారవీ స్లమ్స్ లో వుంటాడు. డ్రైవరైన కోపిష్టి తండ్రి షేక్ (విజయ్ రాజ్), సవతిని భరిస్తున్న తల్లి రజియా (అమృతా సుభాష్) అతడితో వుంటారు. అక్కడి దుర్భర పేద వాతావరణానికి నలిగిపోతూంటాడు. ఈ దౌర్బల్యాన్ని తనకొచ్చిన కవిత్వంలో వెల్లడించుకుంటూ, ర్యాప్ మ్యూజిక్ పట్ల ఆసక్తి పెంచుకుంటాడు. ఇది గమనించిన తండ్రి చదువుకుని ఉద్యోగం చేయకపోతే చంపేస్తానంటాడు. మరోవైపు మెడిసిన్ చదువుతున్న సఫీనా (ఆలియాభట్) తో ప్రేమలో వుంటాడు. నెమ్మదినెమ్మదిగా ధారవీలో ర్యాప్ బ్యాండ్ ప్రోగ్రాములకి అటెండ్ అవుతూ తను రాసిన పాటల్ని అందించడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. శ్రీకాంత్ అనే (సిద్ధాంత్ చతుర్వేది) ర్యాపర్, రాసి పాడాలని ఎంకరేజి చేస్తాడు. ఇక్కడ్నుంచి ర్యాప్ మ్యూజిక్ అనేది చాలా పెద్ద ప్రపంచమనీ, ఈ ప్రపంచంలో తన పాటలతో మెరవాలనీ స్ట్రగుల్ ప్రారంభిస్తాడు. ఈ స్ట్రగుల్ కి ఇంట్లో అనేక కష్టాలు తోడవుతాయి. ఇంటి కష్టాలె దుర్కొంటూ, ర్యాప్ మ్యూజిక్ తో సక్సెస్ ఫుల్ కళాకారుడెలా అయ్యాడనేది మిగతా కథ.
ఎలావుంది కథ
ర్యాప్ మ్యూజిక్ ని వెండి తెరకి పరిచయం చేసే కథ. ఇది ముంబాయిలోని స్లమ్స్ లో పెరిగిన ఇద్దరు మొదటి ఇండియన్ ర్యాపర్లు – డివైన్ అలియాస్ వివియన్ ఫెర్నాండెజ్, నాజీ అలియాస్ నావేద్ షేక్ ల నిజ కథకి ఆధారం. ఓ విధంగా చెప్పకుండా చెప్పిన బయోపిక్ అనొచ్చు. కాబట్టి దీనికి సినిమా కథా లక్షణాలు వుండవు. ఈ బయోపిక్ గాథగా వుంటుంది. ముఖ్యంగా గమనించాల్సిందేమిటంటే, దీన్ని పూర్తిగా గల్లీ మాస్ వాతావరణంలో స్లమ్ డాగ్స్ విజయంగా చూపించడం. వాళ్ళలో కూడా కళలు వుంటాయనీ, వాటిని స్లమ్స్ లో భూస్థాపితం కానియ్యరనీ చెప్పడం. నిజానికి ర్యాప్ మ్యూజిక్ అధోజగత్ సహోదరుల నిరసన కళ. అందుకని దీన్ని రియలిస్టిక్ గానే చూపించాలి.
1970 లలో కూల్ హెర్క్ అనే నల్లజాతీయుడు జమైకాలో ర్యాప్ ని సృష్టించాడు. ర్యాప్ అంటే ర్యాపిడ్ పోయెట్రీ. సాహిత్యం, అందులోని పదాలూ అంత స్పీడుగా వుంటాయి. ఈ పాటలన్నీ నిరసన గీతాలు. పేద జీవితాల్లో ఎదురయ్యే అన్ని సామాజికార్ధిక రాజకీయ సమస్యలపై పదునైన బాణాలుగా వుంటాయి. లవ్ సాంగ్స్ మాత్రం అస్సలుండవు.
భారతీయ సినిమాల్లో పాటతో కథ చెప్పాలంటే ఓ మాంటేజ్ సాంగ్ వేసి ఓ సన్నివేశం వరకే చెప్పగల్గే వీలుంది. మొత్తం సినిమా కథంతా పాటలతో చెప్పే అవకాశం లేదు. 2002 లో ఆస్కార్ అవార్డు పొందిన ‘చికాగో’ లో పాటల ద్వారానే కథంతా జాజ్ మ్యూజిక్ తో చెప్పినట్టు, మనకిలాటి అవకాశం లేదు. ర్యాప్ సంగీతంతోనే నేటివిటీ కలుస్తుంది. గల్లీబోయ్ కథంతా ర్యాప్ మ్యూజికల్ గా చెప్పక పోయినా, అడుగడుగునా కథానుగతమైన పాత్ర మానసిక సంఘర్షణాత్మక యానాన్ని ర్యాప్ తో చూపించారు. ఈ పాటలు మొత్తం 18 వుంటాయి. ఇవన్నీ 21 మంది ర్యాపర్లు రాసి బాణీలు కట్టినవే. ర్యాప్ మ్యూజిక్ పీడితుల సృష్టి, వాళ్ళ సాహిత్యం. దీన్ని సంపన్న యూత్ ప్రోగ్రాంగా చూపించడం కుదరదు. చూపిస్తే వాళ్ళ నేపధ్యానికి నవ్వుల పాలవుతుంది.
ఎవరెలా చేశారు
రణవీర్ సింగ్ రెగ్యులర్ హీరోయిజాన్ని పక్కన బెట్టి వాస్తవ జీవిత చిత్రణ చేసే అధోజగత్ సహోదరుడి పాత్రలో ముడుచుకు పోయాడు. మాఫియా సినిమాల్లోనూ స్లమ్ పాత్రలుంటాయి. ‘కంపెనీ’ లో వివేక్ ఒబెరాయ్, అంతరా మాలి వేసింది స్లమ్ పాత్రలే. అవి సినిమాటిక్ గా వుంటే, రణవీర్ పాత్ర పూర్తి రియలిస్టిక్ గా వుంటుంది. హీరోయిజం కనబడదు. హీరోయిజం వుంటే ఇంట్లో పరిస్థితులతో తలబడ్డానికే. పాత్రకి నాల్గు వైపులా సమస్యలుంటాయి : ఇంత పేదరికంతో ర్యాప్ లో ఎలా రాణించాలన్న ప్రశ్న, ప్రేయసితో ప్రేమ, ఇంట్లో తండ్రి నుంచి తీవ్ర వ్యతిరేకత, సవతి తల్లితో తల్లికున్న సమస్య. ఈ విషాదాన్నంతటినీ మౌనంగా మోస్తూ పాటల్లో చెండాడే రెబెల్ ర్యాపర్ గా రణవీర్ గుర్తుండిపోయే నటన ప్రదర్శిస్తాడు.
హీరోయిన్ ఆలియాభట్ ఎటువంటి నాన్సెన్స్ నీ సహించని ముక్కుసూటి అమ్మా యి పాత్రలో కత్తిలా వుంటుంది. విసుర్లతో ఆమెకి రాసిన పాత్రోచిత సంభాషణలు చాలా చోట్ల నవ్విస్తాయి. నట జీవితమంతా పట్టుమని పది నిమిషాలుండని పాత్రలేస్తూ వచ్చిన విజయ్ రాజ్, తండ్రి పాత్రలో పూర్తి నిడివి పాత్ర దక్కించుకున్నాడు. వెనుకబాటు తనంతో కొందరు ముస్లిముల మూర్ఖత్వమెలా వుంటుందో అది నటించాడు. కొడుకు చేతిలో దాదాపూ దెబ్బలు తినేంత పరిస్థితి తెచ్చుకుని, రెండో పెళ్ళాంని వుంచుకుని, కొడుకు సహా మొదటి పెళ్ళాన్ని వెళ్ళ గొట్టేసే మూర్ఖుడి పాత్రలో రోత పుట్టించే సహజత్వంతో వుంటాడు. బహుభార్యాత్వం చూపించిన దర్శకురాలు, ఇక ఇతడి చేత ట్రిపుల్ తలాక్ కూడా అన్పిస్తుందేమో నని మనకి అన్పించక మానదు. ఆ పనిచేయలేదు.
ఇంకో ముఖ్యపాత్రలో ర్యాప్ ప్రపంచానికి రణవీర్ ని పరిచయంచేసే శ్రీకాంత్ అలియాస్ ఎంసీ షేర్ గా సిద్ధాంత్ చతుర్వేది ఒక ముద్రవేస్తాడు. కల్కి కొష్లిన్ అమెరికా నుంచి వచ్చే మ్యూజిక్ స్టూడెంట్ పాత్రలో కన్పిస్తుంది.
ర్యాప్ పాటలు ఉత్తేజాన్ని నింపుతూ వుంటాయి. ముఖ్యంగా వాటిలోని గల్లీ భాష ఒక కొత్త సంగీత ప్రపంచాన్ని ఆవిష్కరిస్తుంది. బడుగుల భాష, బడుగుల జీవితాలు, బడుగుల విజయం. పవర్ఫుల్ మ్యూజిక్ తో. మొత్తం రియలిస్టిక్ ఛాయగ్రహణమంతా స్లమ్స్ లొకేషన్స్ లోనే. హిందీ స్టార్ సినిమాలు రియలిస్టిక్ జానర్ ని స్వాగతించి కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నాయి. అయితే దీని నిడివి రెండున్నర గంటలు ఎక్కువే.
చివరికేమిటి
జోయా అఖ్తర్ అన్నివిధాలా ధైర్యం చేసిన ప్రయోగమిది. మూస ఫార్ములాలు కాదని ప్రయోగాల కోసమే ఎదురు చూస్తున్నారు ప్రేక్షకులు. హీరో సింగర్ గా ఎదిగే కథలతో చాలా ఫార్ములా సినిమాలు వచ్చేశాయి. గల్లీబోయ్ కథ కూడా కొత్తదేం కాదు.ఓ స్లమ్ డాగ్ సెలబ్రిటీ అయ్యే కాలక్షేప సినిమాల కోవలోనే ఇదీ నడుస్తుంది. మధ్యలో అలియాభట్ వుండగా, రణవీర్ కి కొష్లిన్ తో సంబంధం అనే ట్రయాంగులర్ ప్రేమ గొడవలు కూడా రొటీనే. ఇంట్లో తండ్రి వ్యతిరేకతా రొటీనే. స్నేహితులతో సరదా కారు దొంగతనాలు కూడా రొటీనే. రొటీన్ కానిదేమిటంటే, విలన్ లేకపోవడం. హీరో సింగర్ అవుతున్నాడంటే, అవకుండా పోటీ సింగర్ కుట్రలు, ఫైట్లు, మ్యూజిక్ ఇండస్ట్రీ ఇన్వాల్వ్ మెంటు, చివరికి కాంపిటేషన్, ఈ కాంపిటేషనలో హీరో నెగ్గడం…ఈ బాపతు ముక్క లేదు. ఇక్కడే ఇది రియలిస్టిక్ అయింది.
ర్యాప్ ప్రయాణంలో హీరోకి పెద్దగా అడ్డంకులేమీ వుండవు. ఎందుకుండవంటే, ఇదంతా ఎలాటి బిజినెస్ ఆసక్తులు లేకుండా, స్లమ్ బాయ్స్ సంఘటితంగా, ఒకర్నొకరు సహకరించుకుంటూ, తమ అధోజగత్ ప్రపంచపు ప్రశస్తిని చాటే ప్రయత్నం చేస్తున్నారు గనుక. ఉమ్మడి ప్రయోజనం గనుక.
హీరోకి అడ్డంకులన్నీ సహకారం లేని ఇంటి దగ్గర్నుంచే. తండ్రి వెళ్ళ గొట్టేస్తే తల్లిని తీసుకుపోయి ఆమెని పోషించుకునే పరిస్థితుల నుంచే. బయట పని అడుక్కోవాల్సి వస్తుంది, ర్యాప్ ని పక్కన బెట్టి. ఈ పరిస్థితులతో విలనీని అతనెదుర్కోవాలి. ఒకోసారి పేదరికం నుంచి కళే విముక్తి కల్గిస్తుంది. చుట్టూ ఎన్ని ఉదాహరణలు కన్పిస్తున్నా, ఇదింకా నమ్మని కుటుంబాల్లో నలిగిపోయే ఔత్సాహిక యువ కళాకారులెందరో. చాలావరకూ మొగ్గలోనే రాలిపోయే పువ్వులు. గల్లీబోయ్ నిగ్గదీసి విరబూశాడు…
―సికిందర్